Willem 16.! Afsluiting….
6 juli 2016 - Fisterra, Spanje
05-07-2016
Het is voorbij…. Voltooid.!
Een goede afsluiting van mijn in 2011 gestarte “Camino”
Voor de statistici onder ons toen 84 dagen onderweg geweest 16 rust dagen 68 wandeldagen voor 1780 kilometers wat het gemiddelde destijds op 26 km/pd bracht.
Nu.: (auto) Maasbracht – Vezelay 640 km. > Saint Jean Pied de Port 761 km. Corion de Loscordes 390 km. > Tui 460 km.
Het was heet, zwaar soms haast “niet” te doen, maar zooo moooi, zou het voor geen goud willen missen.!!
Ook wel een beetje dubbel, zoals je weet ben ik zoals Heinz mit dem hund het zou noemen, een “einzelgänger” zonder voor zover contact gestoord of schuw te zijn, ik ouwehoer nou eenmaal graag met iedereen en geniet daar heel erg van, maar lopen is iets anders, ik loop graag alleen en nu liep ik met Thomas en doordat hij met z’n karretje moet lopen was dat een extra uitdaging, waar ik zowel voor wat Thomas betrof als zijn rolator creatief mee om moest gaan, en dat is aardig gelukt.
We hebben beide een super tocht gehad, hebben veel van elkaar opgestoken en echt genoten van elkaars gezelschap.
De hele tocht hing van echte “Camino” belevingen aan elkaar, de Pelgrimszegen in Vezelay, het muzikale treffen tussen ontbijt en lunch in Saint-Jean-Pied-de-Port van Marion en Thomas, de zingende zustertjes in Carion de Loscordes een echt kippenvelmomentje, in Tui hadden ze van boven op die wolk een parkeerplaatsje voor ons vrijgemaakt, waar de auto 3 weken mocht blijven staan en Carlos van Albergue Santo Domingo een oogje in het zijl zou houden en natuurlijk het muzikale intermezzo na het eten bij Alberto een dag met een platina randje, dat zeg ik je ! https://www.facebook.com/Taper%C3%ADa-Taberna-Tui-Y-Yo-245882552418688/
De eerste etappe 32 kilometer vond ik eerlijk gezegd “te” veel van het goeie, je hebt er namelijk helemaal niks aan als je jezelf de éérste dag helemaal opblaast, dus we besluiten in Mos ons geluk te beproeven vinden een nette gemeentelijke albergue douchen, wasje trampelen, eten en ons mandje in ongeveer 25 kilometer gelopen en al een klein voorproefje gehad van wat er nog komt.
Arcade, albergue O Lar de Pepa, bij José-Louis die bij de “pouce café” een goeie dosis Quetsch serveerde, die ons (nadat Thomas een riedeltje wegegeven had) een eventuele hulplijn bied voor als we zouden stranden in de “Variante-Espiritual” in de vorm van zijn gsm nummer zodat hij ons kon ophalen en verder helpen. Ook weer een prachtig gebaar, maar hebben we gelukkig geen gebruik van hoeven te maken. 18 km.
Pontevedra, mooie oude historische stad, eenmaal in het centrum hangt er een fijne warme sfeer, maar daar kun je niet op pitten hé, dus omdat we de albergues met 80 en 100 bedden voorbij waren gestekkerd, werd het toch zo zachtjesaan tijd om even de hulptroepen aan te roepen, de camino dirigeerde ons richting Convento Santa Clara een prachtig gebouw wat dateert uit 1270 met in de kapel prachtige schilderingen en ornamenten, heb er een paar kaarsjes aangestoken, dierbaren die met me meereisden en met de vraag aan Santa Clara en als back-up aan St. Jacobus, zouden jullie ons willen helpen met het vinden van een slaapplaats…? Dan kun je twee dingen doen, je blijft zitten en wacht totdat er een luchtbed of zo onder het altaar of preekgestoelte uitkomt, of je gaat de kerk uit hervat je wandeling en kijkt uit naar wat er gebeurt, welnu…… een paar minuten later spreek ik een vrouwtje aan, of ze wellicht een kleine gezellige albergue wist….. een albergue? Nee dat wist ze niet, maar een café waarvan de eigenaresse appartementen verhuurt….. ze brengt ons ernaartoe en is ineens weer verdwenen net zovlug als ze ineens opdook, en geloof het of niet, maar ze droeg een medaillon van Santa Clara aan een kettinkje om d’r nek….. Kilometertje of 10/ 12 vandaag maar zo indrukwekkend en mooi.! Helemaal top.!
Armenteira, 23 / 24 kilometers en kei zwaar…. Begint vriendelijk maar tegen dat je begint te denken, nou das een etappe die je huppelend met twee vingers in de neus doet…… juist ja, holle weggetjes die half zo breed zijn dan de rolator en daar hangt de gitaar ook nog eens aan…. Zie je een bordje 25% (stijging +/- 8 km.)…. Op een gegeven moment sta je op een schitterend uitkijk punt 600 mtr. boven zeeniveau, maar over het algemeen als het omhoog gaat, juist ja, moet je ook naar beneden….. maar eerst nog een procentje of 10 a 12 omhoog, dan zakken tot c.a. 200 mtr. Pffffffff Cervessa, cervessa, cervessa, cerv, kloek, kloek, kloek ;-)
Vilanova de Arousa 26/ 28 km. En dan schat ik laag denk eerder 30…. (later kwam Dorien die een gps had…. En die had 36 km over de zelfde etappe gelopen…) Gelijk aan’m 15% omlaag over 6,5 km…. We overbruggen (nouja overstrompelen, de rolator al dragend een kleine 300 hoogtemeters) Op een rotspaadje soms zo smal dat je geen twee voeten naast elkaar kunt zetten (ik met mijn maat47 met pijn al helemaal niet) daarna wat valsplat omhoog en nog meer dalen tot zeeniveau. Een geweldige dag!!!! Zowel het landschap, uitzicht, als de tocht, de beleving, en de samenwerking om dat kutkarretje te dragen.! Alle botjes heel gehouden, toppie!
We hebben mazzel….. het tij gemist ;-), dus de gemeentelijke albuerge boven een sportzaal opgezocht, ingeschreven ticket voor de boot gekocht voor morgen, douchen, wasje trampelen, en het stadje in . Pffffffff Cervessa, cervessa, cervessa, cerv, eglou. eglou, eglou…
Morgen vertrekt de boot op tij om 15:30, yes.!!!!! Kan ik effe bijkomen ben kei kapot.!!!!
Vilanova de Arousa - Dos…. Een boerenachtje gemaakt, had, hadden het nodig, na twee keizware etappes, was m’n energielevel tot ver onder het acceptabele gedaald, dus kwam deze tussenstop omdat het tij weg was als een geschenk uit de Hemel, na het wakker worden hebben we wat rond geneuzeld in de algergue en het stadje en op een gegeven moment de spulletjes gehaald en naar de haven gewandeld want we moesten de boot halen ;-) lopen we op ons gemakkie naar de Capitainerie, worden we in het Nederlands aangesproken….. “jullie moeten Thomas en Willem zijn” ja dat konden we niet ontkennen en dus maakte we kennis met Johanna N en haar moeder van 98 jaar, een kei leuk oudje, m’n hart smolt gelijk en tegelijkertijd miste ik de moeder van Catharina weer heel erg. We kregen een drankje aangeboden en hebben gezellig zitten kletsen, Anja uit Munster, kwam er ook nog bij (moest ook de boot hebben) kei gezellig.
Ik kon toen ook even het “doodskisten gooien mysterie oplossen” Johanna had daar namelijk een hele interessante invulling voor, maar die strookte in het geheel niet met wat ik ermee bedoelde ;-) Het is namelijk zo, dat als het ergens “erg rustig” is, in een kroeg, op een weg, enfin noem maar op, dan zeggen wij….. “ze gooien hier met doodskisten” Want als er niemand is kun je dat gerust doen hé ;-) het is dus figuurlijk bedoeld en geeft aan “nou erg rustig hier, niet gezellig”
Vilanova de Arousa - Tres…. Inschepen en ruim anderhalf uur varen en uitleg krijgen over de mosselteelt en de diverse eilandjes in de rivier, het vertrek was een beetje “hektisch”een Hollandse die alles weet met twee Aussies kropen voor en dus dreigde Anja en Dorien (die kaartje 3 & 4 hadden, wij 1 & 2) naast de boot te vallen, maar hij draaide bij en ze konden toch mee..! en Senior Capitan draaide volledig bij en kreeg er plezier in.
Padron, 28 kilometer. Ontschepen, naar de “nieuwe” gemeentelijke Albergue en bij Casa Chaves eten nog even wat kletsen en ons mandje opgezocht, morgen Santiago de Compostella.!!!
Santiago de Compostella, 28 kilometer voornamelijk bergop, dus toch weer een pittige etappe, maar het is de laatste dus er komt energie uit plekkies die ik tot nu toe niet wist dat ze er waren, ben blij dat ik “Eleno” een Braziliaan die in Marseille woont even bij Thomas kan laten (sorry matjo) maar wat een spreekwatervallen….. zijn jullie ;-) het is een oninteressante omgeving voorstad van Santiago, dus een noodzakelijk kwaad.
En dan de ontlading, we lopen het plein voor de Cathedraal op en beseffen ineens dat we het gehaald hebben…!!!
En das effe slikke, Wij Thomas en Moi même in Santiago de Compostella, menigeen zal waarschijnlijk een beetje getwijfeld hebben over het welslagen van deze “Tour de Force” want dat was het en er volgt dan ook een heftige ontlading als we elkaar in de armen vallen.
Mooi.!
Wat zeg ik, Geweldig.!
Twee vrienden,
één avontuur, twee vrienden die samen dit avontuur voor dit deel “afsluiten” twee totaal verschillende mensen met een totaal verschillende achtergrond, humor en persoonlijkheid vinden zich in een gemeenschappelijk doel, een stukkie wandelen, de een om wat af te maken, de ander om wat te verwerken en een droom te realiseren, wat mogelijk werd door beider krachten te bundelen. Mooi, Top gedaan “Vriend Thomas” je hebt het gehaald en daar “mij” een heel groot plezier mee gedaan, ik vond het fijn, om door mijn aanwezigheid en ervaring dit voor jou mogelijk te maken.!!
Dankjewel Thomas.!!!
Statistieken (lopend) Tui – Santiago de Compostella via de “Variante Espirutual” In 7 dagen. +/- 137 km gewandeld (en 28 km gevaren)
Santiago de Compostella….. Ook hier krijg ik het bijbelverhaal wat meester Wiebenga vertelde op mijn netvlies, weet niet meer in welk hoofdstuk of zo, maar het was dat stuk waar Jezus de kooplui en handelaren de tempel uitschopte….
Dat zou hier ook niet gek zijn….
Wat een commercieel circus….
Dat verpest heel het gevoel wat je aan de aankomst in Santiago de Compostella ervaart en dat vind ik jammer, maar ja, ’t is niet anders…..
Ik wist dat eigenlijk al wel, maar had gehoopt dat het vandaag “anders” zou zijn….
Omdat ik in Santiago aankwam, wij in Santiago aankwamen…. Naïef hé?
We sloten aan in de rij om onze Compostella te halen (tegen betaling… uiteraard) en vreemd genoeg verminderd dat feit de waarde van dat document gelijk, stelt het gelijk aan even welk document wat je her en der bij een of andere instantie moet halen om ergens naartoe te gaan, denk aan een paspoort, visum of zo.
Los van dat papiertje, we hebben het gehaald Compagnero.! Respect ouwe!!! ;-) Goe gedoan jochie.!!!
Het is Fiësta in Santiago enfin in heel Galicië San Juan
#De nacht van San Juan of midzomers nacht, is een oud en traditioneel feest in veel Europese landen. In Spanje en Portugal is het traditie om de zomer te verwelkomen met muziek, veel kampvuren en knallende rotjes. Het feest wordt gehouden tijdens de nacht van 23 op 24 juni#
Thomas had via Anja een plaatsje in de albergue “The Last Stamp” gereserveerd, prima albergue ligt midden in het centrum op twee stappen van de Cathedraal, dus TOP, maar ….. we zaten twee nachten midden in het feestgedruis ;-) Kei goeie muziek, maar niet om op te slapen. Hebben dus in volle teugen genoten… ;-)
Auto verkassen, om een uur of acht ontbeten in de statie van Santiago, met de trein naar Vigo, taxi naar Tui (want er vallen bussen uit i.v.b.m San Juan) bakkie bij Alberto gedaan, Carlos was nog niet boven water, dus maar koers gezet naar Finisterra, daar aangekomen rij ik zo albergue “Ocean” binnen en vraag waar ik de auto veilig kan parkeren, 100 meter terug is een bewaakte “Camper”parkeerplaats waar onze auto voor 3 euro per dag mag blijven staan, ik reserveer de albergue voor de 27ste en haast me naar het busstation (in Vigo hadden ze het opgezocht, ik had om 15:00 een bus naar Santiago) maar die viel uit… San Juan weet je nog?
Eerst volgende 17:15 en rond 19:00 in Santiago.! Shit, mis ik de Mis.! Maar ja het is niet anders, alles komt zoals het komt en het moet dus zo zijn.
Eenmaal in Santiago, ga ik op de muziek af en sta achter onze albergue op een pleintje met kei goeie muziek, ruk me daarvan los gooi m’n tas op m’n bed en ga op zoek naar Thomas en de meisjes, als ik gebeld wordt door Dorien, wordt ik gelijk gespot door Anja, die keek in de lucht en zag mijn handen voorbij zoeven ;-) vandaar de bijnaam die ze me gaf “octopus” ik schijn nogal “beweeglijk”te zijn J Knuffel even met Dorien die hevig geëmotioneerd is en ook met Anja om de zelfde reden, dan bied een stevige mannenschouder uitkomst hé.!
We steken kaarsjes aan zoals beloofd en gaan er eentje kloeken op de goede afloop.!
Onderweg van Tui naar Finisterra ben ik zo ongeveer gereden zoals we zouden gaan lopen, waaruit ik de conclusie getrokken heb dat best “pittig” zou zijn (vooral voor Thomas) hadden we de ongefundeerde illusie dat we het”ergste” gehad hadden….. Ech Nie, dus Thomas, Compagnero, maakt uwen borst alvast maar een bitteke nat zunne….
Chancela / Concello de Negreira 22 km.: Als je de foto’s zou zien…. Weet je gelijk dat er maar één woord van toepassing is op deze etappe, zeker met een outdoor rollator “REETE ZWAAR” dus al gauw kwam het sleepbreddeltje ingekort tot putsetouwtje heel goed van pas, een aardige Belg nam het even een tijdje van mij over en kon ik weer een beetje op adem komen, maar Thomas, ja die moest het allemaal zelf doen, dus wederom een diepe buiging en chapeau, ouwe ijzervreter, met alle respect ;-) we stoppen weer even eerder dan de gids aangeeft omdat het dan niet zo druk is in de albergue “Anjana”#
#Cuenta la leyenda,,, que,,, Las Anjanas son las hadas buenas de la montaña enviados para proteger ala gentes honoradas a las enamorados y a quienes & extravian en el Bosque o en los Caminos.#
De beleving in een albergue hangt af van het feit of je er gezamenlijk kunt eten of niet, hier kan dat niet dus dan gaat iedereen ergens anders naartoe om te eten en komt er van muziek maken niet veel, alhoewel Thomas heeft weer fantastisch zitten spelen en het maakt dat de zware etappe die achter ons ligt weer gauw vergeten is.
Santa Mariña 22 km.: De ervaringen van gisteren hebben mij/ ons doen besluiten dat we Camino en asfalt happen gaan combineren, anders zou het einddoel wellicht niet binnen de mogelijkheden liggen, het doel heiligt de middelen, niet waar?
Casa Pepa, een groot feest, Thomas weet zelfs de enigszins stugge Basken, die spontaan de gitaar van Thomas vroegen om Baskische liedjes te blèren, ’t was nog lang onrustig in Casa Pepe ;-) en de eerste lekke band is een feit….! Na ruim 200 km Camino plus 7 maanden training niet gek dus.!
Cee 32 km.: Weer een “pittige” zal’k maar zegge, maar een serenade met een drietal Madrileense schonen maakte deze calvaire draagbaar ;-) Helemaal uitgewoond kwamen we in Cee, lopen diverse albergues voorbij…. Zoals altijd J en komen bij de albergue met de prachtige naam “A Casa Da Fonte” twee lieverds die hun “roeping” volgen en daar hun inkomen uitgenereren, prachtige mensen.! We komen vrij laat binnen dus al de “onderbedden” zijn bezet, geen probleem, maar als we gaan eten, vragen ze of het wellicht een idee is om voor Thomas een onderbed te charteren, een idee waar ik me helemaal in kan vinden, want ik zag het al helemaal voor me, Boink, auwa en Thomas die onder aan het trapetje naast het bed ligt te stuiiiteren….. Als we na te hebben gegeten terugkomen is alles keurig verhuist, een Noor die onder mij lag op het bed dat Thomas had gekozen en Thomas z’n spulletjes keurig op/bij het bed onder mij.
Voor het ontbijt…… twee banden doornvrij maken (50 per band!!) dan banden plakken op je nuchtere maag, Thomas was er goed in toen hun kinderen klein waren…… maar das al een kleine eeuwigheid geleden hé, ik stuurde ze naar de Aerend dus das nu ocq nie handig, maar ’t lukt….. we beginnen opgetogen aan de laatste twaalf kilometers, maar eerst effe een bocadilotje en een paar café’s Americano’s erin kiepen. Twee, drie kilometer later…. Lekke band, dus ik concludeer dat er daar boven op die wolk iemand is die niet wil dat Thomas die laatste negen of tien kilometer loopt en besluit een taxi te bellen…. Jammer maar geen man overboord toch?
Stel je plakt nog een paar keer die band…. (geen wasteiltje bij je om het gaatje te zoeken, langs een drukke weg, je plakt dus op de bonnefooi, kilometertje verder re-belotte, daar wordt je niet vrolijk van en wat zijn nou tien klote kilometers als je ze afzet tegen de 250 die we wel gelopen hebben, juist ja, niks nada.! Goed gedaan camaraaod, misschien had er wel een vrachtwagen over ons heen gedenderd, als we toch doorgelopen hadden….. Het is wat het is.!
En dat is….. Prima, geweldig!!!! Kijk naar ons, twee dodo’s die met een rollator naar Santiago / Finisterra lopen, dooge you wol???
Finisterra. 2 km brengt onze prestatie op 245 km in 11 dagen, de resterende kilometers naar de vuurtoren met de auto.! Een diepe buiging Thomas, je bent een kanjer enneu, ikke ocq ;-) en nogmaals ik ben heel blij dat ik door mijn bescheiden bijdrage (mijn aanwezigheid) dit met jou mogelijk heb mogen maken, knuffel..!
Finisterra Dos Het einde van de wereld….. kilometer NUL….
# Kaap Finisterre is een granietheuvel met een hoogte van 600 meter in de gemeente Fisterra, in Galicië, Spanje. De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld, oftewel daar waar de wereld ophoudt.#
Daar zijn we dan kilometer nul, het foto momentje…. Lijken net een stel Chinezen….
Daarna lopen we nog verder, want na kilometer nul kun je nog zo’n 400 meter wandelen, dat is het einde van de wereld plus 400 meter, dus we zijn in de “Space” en ik heb echt geen jointje op….! Ik zorg dat Thomas een mooi plekkie heeft en loop nog even door, zo kunnen we alle twee even ons moment “vatten” …..
Dat kwam binnen, dat zeg ik je, totaal onverwacht wordt deze “rots in de branding” overmand door emoties…..
Twee kanker soorten overleefd, vijf jaar nodig gehad om dit (deze tocht) te volbrengen….
Maar wel mooi, geloof het of niet, maar Paul en Paul waren er en Catharina’s Mam….. (ze is nu ook weer thuis, als je het licht aandoet zet ze de airco weer aan…..welkom thuis Mam, fijn dat u erbij was ;-)
Terug kijkend, geweldig.
Mijn Camino 1780 + 137 + 28 + 245 + 2190 km…… één groot feest.!!!!
Dankjewel Thomas dat jij, voor mij de aanzet was om dit te volbrengen en daarmee deze ervaring mogelijk maakte.! Merci mon Ami.!!! Carpe Diem & Vaya con Dios.! En gebruik deze ervaring om ondanks je “beperkingen” om je grenzen op te zoeken zonder er overheen de duvelen.!
BON CAMINO AMIGO MIO samen met je MUJER. ;-)
Blijft er nog één ding over…..
Ik / wij willen alle “sponsoren” bedanken voor hun bijdrage aan dit avontuur.!
Ook iedereen die een reactie heeft geplaatst, dat was een extra stimulans om de volgende dag er weer vol voor te gaan.! Gisteren keek ik op m’n Facebook, leek wel ontploft, wat een boel reacties ook jullie hartelijk dank hiervoor, ’t is hartverwarmend als er zoveel mensen meeleven, allemaal een warme knuffel van ons beide en de dames.
En dan toch NOG een laatste ding, als laatste, maar zeker niet de minste,
Bobs Adventure Store in Weert, Bob je hebt het weer fantastisch ingeschat, geanalyseerd en een vakkundig advies aangaande onze uitrusting uitgebracht, onze hartelijke dank daarvoor, een deel (EHBO) hebben we gelukkig voor Jan met de korte achternaam meegezeuld, maar das alleen maar gunstig hé. Ik heb ook gezondigd…. Had toch colsombandjes bij me, en een pen en geen potloot, heb m’n fleece en regenkleding in de auto gelaten nadat ik ‘m in Finisterra had geparkeerd…. Vergezeld met een schietgebedje “geef Bob geen gelijk ;-)” en zie daar 35 graden totdat we ter hoogte van Parijs waren ;-)
Bob & Team het ga jullie goed! We zien elkaar binnenkort om even bij te kletsen, ik bel je wel even om wat af te spreken. Jij ook een warme knuffel en groet van ons!
Statistieken Finisterra – Lastres 420 km > Maurens 675 km > Maasbracht 1020 km
Adios Amigos!!!!
Jos en Annie